เสียงเพลงลูกทุ่งที่ไม่รู้จักดังลอยมาแต่ไกลจากซอยเล็กๆ ซอยหนึ่งย่านบางรัก
.
เมื่อลองเดินเข้าไป จึงเห็นว่าต้นเสียงนั้นมาจากลุงเจ้าของรถไอติมคนหนึ่ง กำลังยื่นไมค์ให้พี่วินมอเตอร์ไซค์ได้ลองร้องเพลงแทนตัวเขา เพื่อขับกล่อมผู้คนที่เดินผ่านไปมาในย่านนั้น
.
“ก็ร้องเล่นไปอย่างนั้นแหละ”
หลังเสียงเพลงจบลงลุงสำเภาพ่อค้าขายไอติมเอ่ยพร้อมเปื้อนรอยยิ้มบนใบหน้า
แต่เมื่อถามถึงรายได้ในช่วงนี้ รอยยิ้มที่มีกลับเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย
“เมื่อวานทั้งวันได้กำไรร้อยกว่าบาท”
พูดจบลุงสำเภาก็ขึ้นปั่นรถไอติมออกไป
.
ซอยเล็กๆ กลับสู่ความเงียบอีกครั้ง
ช่วงเวลาของการคืนความสุขให้ประชาชนโดยประชาชนถึงแม้จะเกิดขึ้นและจบลงเพียงช่วงเวลาสั้นๆ
แต่มันก็น่าจะทำให้พวกเขาได้ลืมช่วงเวลาอันแสนยาวนานของสถานการณ์นี้ลงได้บ้าง
.
แม้ขณะหนึ่ง ก็ยังดี.
