แสงไฟจากหลอดนีออนที่อยู่ตามป้ายร้านค้าต่างๆ บนถนนข้าวสารได้กลับมาเปิดให้ความสว่างไสวขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ต้องถูกไปปิดนานเกือบ 2 ปี จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ที่เหมือนทำให้สถานที่ท่องเที่ยวที่เคยคึกคักอย่างถนนข้าวสารต้องเงียบเหงาร้างไร้ผู้คน
.
‘ดีใจที่จะไม่อดตายแล้ว’ ป้าอีฟ แม่ค้าขายสร้อยทำมือกล่าว
หลังจากที่เธอทราบข่าวว่าจะมีการเปิดประเทศเพื่อให้นักท่องเที่ยวต่างชาติ
สามารถเข้ามาท่องเที่ยวในไทยได้อีกครั้งจากรัฐบาล
ซึ่งก่อนหน้านั้นเธอต้องอาศัยใช้เงินเก็บที่มีแบ่งมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันตั้งแต่ที่มีโรคโควิด-19 แพร่ระบาด เช่นเดียวกันกับพี่ท็อป เจ้าของร้านอาหารบนถนนข้าวสาร
ที่ได้กล่าวกับเราเพียงสั้นๆ ว่า ‘ดีกว่าต้องปิดร้าน’
ถึงอย่างไรก็ยังมีร้านค้าอีกหลายร้านที่ต้องปิดตัวลงและยังไม่ได้กลับมาเปิดให้บริการ
ทำให้บรรยากาศบนถนนข้าวสารในค่ำคืนนี้เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่างปะปนกันไป
.
เสียงเพลง Where is the love ? ดังลอยมาแต่ไกลท่ามกลางความเงียบเหงาที่เข้าปกคลุม
คล้ายกับผู้เปิดอยากจะช่วยสร้างบรรยากาศให้ถนนสายนี้กลับมาชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งดังเช่นในอดีต
อดีตที่มีแต่ความคึกคักจากนักท่องเที่ยวทั่วทุกมุมโลก…แต่เป็นอดีตที่ตรงข้ามกับปัจจุบัน
