“…จะมีบ้างบางสิ่งที่เปลี่ยนไป แต่ก็มีหลายอย่างในสถานที่นี้ยังคงเดิมไม่เคยเปลี่ยน…”
สถานีกรุงเทพ คือ ชื่อที่แท้จริงของสถานีรถไฟ
หลังคาเหล็กโค้งที่ปัจจุบันเป็นที่พักคอยผู้โดยสาร ถือเป็นความก้าวหน้าทางวิศกรรมที่สำคัญและทันสมัยในเวลานั้น
เสาคู่แบบไอโอนิก (Ionic) พร้อมด้วยรูปปั้นหญิงสาวที่เหนือจินตนาการ
นาฬิกาเรือนใหญ่ที่คอยบอกเวลา แสดงให้เห็นถึงความเที่ยงตรงและความรวดเร็วของการเดินทางที่ทันสมัยในอดีต
กระจกสีเหลืองเข้มและอ่อนเรียงสลับกันไปมา คล้ายกับงานศิลป์บนแผ่นกระจกซึ่งอยู่ทางด้านหลังชานชาลา
อดีตที่นี่เคยเป็น ‘โรงแรมราชธานี’ ที่ทันสมัย ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นที่ทำการต่างๆ ของการรถไฟฯ
มุขทางฝั่งซ้ายที่มีลักษณะคล้ายซุ้มประตูชัย (Triumphal Aroh)
เสาคู่ลอยตัวระเบียงไอโอนิก (Ionic)
การตกแต่งด้วยปูนปั้นแบบคลาสสิกให้ความรู้สึกอ่อนช้อยนุ่มนวล
โถงระเบียงด้านหน้าอาคารที่ได้รับการออกแบบจากสถาปนิกชาวอิตาลี
ระเบียงยื่นที่ขอบทำพนักโปร่ง เป็นส่วนต่อเติมที่ทำเป็นที่ขึ้นลงสถานีรถไฟใต้ดินในปัจจุบัน โดยยังคงลักษณะใกล้เคียงกับของเดิม
ตราสัญลักษณ์รถไฟไทยที่ติดอยู่ทางด้านหน้าทางเข้าอาคาร
ปูนปั้นรูปหญิงสาวแบบคลาสสิคที่ประดับอยู่เหนือซุ้มหน้าระเบียง
รายละเอียดอันอ่อนช้อยตามโถงระเบียงทางเข้าด้านหน้าอาคารสถานี
25 มิถุนายน พ.ศ. 2459 คือวันที่สถานีรถไฟหัวลำโพงเปิดให้ประชาชนคนไทยใช้บริการอย่างเป็นทางการ
ถึงแม้จะผ่านมา 102 ปี สถานีรถไฟหัวลำโพงก็ยังคงไว้ซึ่งเสน่ห์เหมือนไม่เคยเปลี่ยนแปลง
