แสงแดดสีส้มในช่วงเย็นของวัน
กำลังอาบไล้ชาวบ้านและอวนหาปลาให้เป็นสีเหลืองทองอร่าม
คล้ายกับทำให้วิถีชีวิตที่เรียบง่ายของชาวบ้านชุมชนคลองตาก๊ก จังหวัดสมุทรปราการ
ที่งดงามอยู่แล้วกลับทำให้ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นไปอีก
และเหมือนสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นมีแรงดึงดูดชวนให้เราเข้าไปถามไถ่ถึงสิ่งที่พวกเขากำลังทำกันอยู่
“หน้าฝนบางทีก็ออกไปหาปลา ตากฝนเหมือนลูกนกเลย มีเสื้อกันฝนคนละตัว
แต่ก็ต้องออก เพื่อให้เรามีรายได้และเพื่อให้ผู้บริโภคมีปลากิน”
ผู้ใหญ่เปี๊ยก ชาวบ้านคลองตาก๊กที่ยึดอาชีพชาวประมงมานานกว่า 30 ปี
บอกเล่าถึงประสบการณ์สั้นๆ ให้เราฟัง ระหว่างที่เขาและคนงานกำลังสาวอวนกันอย่างขะมักเขม้น
แต่ไม่ใช่ในวันนี้วันที่ท้องทะเลนิ่งซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การออกไปหาปลา
ทำให้บนเรือมีปลาลังเกยหลายร้อยกิโลเพื่อรอจำหน่าย
“ปลาตัวไหนยังสด ตายังสีดำ ก็เอาไปทำปลากระป๋อง”
ผู้ใหญ่เปี๊ยกอธิบายพร้อมให้ความรู้
เมื่อพูดจบแกก็เดินขึ้นฝั่งกลับมาพร้อมกับตะกร้าพลาสติกที่อยู่ในมือ
เพื่อนำมาบรรจุปลาระหว่างรอพ่อค้ามารับซื้อ
จากนั้นผมมองพวกเขาทำงานผ่านจอสี่เหลี่ยมที่อยู่ด้านหลังกล้องถ่ายภาพ
พร้อมกับคำตอบที่พอจะทำให้เข้าใจแล้วว่า
เพราะเหตุใดในฤดูมรสุม ‘เรือเล็กถึงต้องออกจากฝั่ง’
