เสียงเครื่องดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของภาคอีสานดังลอยมาแต่ไกลในช่วงค่ำวันหนึ่ง แต่เมื่อเดินเข้าใกล้จึงรู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือผู้ชายวัยกลางผู้กำลังก้มหน้าก้มตาดีดพิณอย่างเพลิดเพลิน นอกจากฝีไม้ลายมือแล้ว ยังมีไฟแอลอีดีหลากสีสันประดับอยู่ตามเสื้อผ้าและเครื่องดนตรี ช่วยสร้างความน่าสนใจให้เพิ่มมากขึ้น จึงทำให้เขาสะดุดตาต่อคนสัญจรผ่านไปผ่านมาในย่านนั้น บ้างก็หยิบมือถือขึ้นมาบันทึกภาพ บ้างก็หยุดดูแล้วใส่เงินลงหมวกที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ให้เป็นรางวัล
“เราเล่นพิณต้องมีลูกเล่น เล่นยังไงให้คนดู ให้เขามองเรา ไม่ใช่ให้เขาเดินผ่าน” ลุงปลาทูชายวัย 63 ปีที่ผันตัวจากอาชีพพ่อค้าขายปลาทูมาเล่นดนตรีเปิดหมวกตามสถานที่ต่างๆ ได้เพียงขวบปีกล่าว
“เราก็เล่นตามยูทูป เรียนรู้เอาเอง” ลุงปลาทูเสริม โดยเขามีอาจารย์ทองใส ทับถนน มือพิณชั้นครูจากที่ราบสูงเป็นแบบอย่าง
หลังจากพูดคุยเสร็จ ลุงปลาทูก็ขอตัวเพื่อดีดพิณต่อ เสียงเครื่องดนตรีที่มีเสน่ห์และเป็นเอกลักษณ์ก็กลับมาดังขึ้นอีกครั้ง ประหนึ่งกำลังส่งเสียงบอกเราโดยการลงมือทำให้เห็นว่า อย่าหยุดที่จะเรียนรู้ ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงวัยใดของชีวิตก็ตาม
