เบิกเนตร ‘อาหารพม่า’ อร่อยและเฮลตี้กว่าที่คิด

ความตั้งใจอย่างแรงกล้าในการมาย่างกุ้งของคนไทยหลายคน คือ ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์

แต่เป้าหมายการไปเยือนอดีตเมืองหลวงของพม่าของฉันในครั้งนี้ คือ ‘อาหาร’ กับเพื่อนรักที่เป็นครูสอนทำขนมไทยและฟู้ดสไตลิสต์

แม้ว่าย่างกุ้งจะไม่ใช่จุดหมายปลายทางสำหรับนักชิมหรือคนรักการกิน อย่างอิตาลี ญี่ปุ่น หรือฝรั่งเศส

แถมยังเลื่องชื่อด้านส่วนผสมที่หลายคนไม่พิสมัยอย่างผงชูรส 

แต่แท้จริงแล้ว หลายเมนูของชาวพม่าเป็นของเด็ด ของดี ของอร่อย ที่ไม่ควรพลาดลิ้มลองสักครั้งในชีวิต

ฉันเริ่มต้นทริปกินนี้ด้วยการเดินตามตลาด เห็นอะไรน่ากินก็ชักชวนกันแวะชิม

หนึ่ง

ที่ย่างกุ้งมีทั้งตลาดเช้าและตลาดเย็นหลายแห่ง พวกฉันเลือกเดินตลาดขายอาหารทะเลสด ซึ่งราคาถูกมาก และมีไฮไลต์คือ น้ำจิ้มซีฟู๊ดสไตล์พม่า ที่ใส่กะปิให้รสเผ็ดแซ่บสะใจ 

อาหารตามตลาดเหล่านี้สดใหม่มากกว่าในตลาดนักท่องเที่ยว ส่วนปัญหาเรื่องท้องไส้ เราไม่ค่อยกลัว เพราะเลือกซื้อของตามร้านเดียวกับบรรดาแม่ๆ ชาวพม่าที่ออกมาจับจ่ายตลาด ซึ่งช่วยรับรองเรื่องความปลอดภัยในอาหารให้เราสบายใจได้ระดับหนึ่ง 

นอกจากนี้ ตามตลาดและสองข้างทางยังมี ชานมร้อนๆ กับ โมฮิงกา (Mo Hin Ga) ขนมจีนสไตล์พม่าที่ฉันกับเพื่อนนั่งทายกันว่า ความเข้มข้นของน้ำซุปปรุงมาจากอะไร เนื้อไก่หรือมันฝรั่ง แต่มารู้ภายหลังว่า แท้จริงความหอมอร่อยนี้มาจากต้นกล้วย

เมนูที่เราติดใจและประทับใจมากที่สุดคือ ละเพะโตะ หรือ ยำใบเมี่ยงดอง (ใบเมี่ยง คือใบชา) ที่นำมายำรวมกับถั่วสารพัดชนิดแล้วโรยงา ใส่พริกขี้หนู เพิ่มรสชาติให้จัดจ้าน มีความเปรี้ยวฝาดของใบชาดอง  เราเคี้ยวกันอย่างเมามัน แต่ขอเตือนว่า อย่ากินมาก เพราะอาจทำให้ตาค้างได้

ส่วนของกินจำพวกของทอดที่แม่ค้าหาบเตาถ่านมานั่งปรุงอยู่ตามริมถนน เราจดๆ จ้องๆ อยู่หลายวัน ยังไม่กล้าซื้อชิม เพราะกลัวเรื่องการใช้น้ำมันเก่า 

แต่ด้วยความอยากลอง จึงตัดสินใจควักเงินซื้อกล้วยทอด ซึ่งต้องแย่งซื้อตั้งแต่เสี้ยวนาทีที่กล้วยทอดสีเหลืองตักขึ้นจากกระทะใหม่ๆ จนเต็มถาด 

เราสองคนช่วงชิงกล้วยทอด 2 ชิ้นสุดท้ายมาได้แบบหวุดหวิด และรีบเอาเข้าปาก 

เฮ้ย! แป้งกรอบนุ่มกำลังพอดี เนื้อกล้วยหักมุกฉ่ำหวาน หอมกลิ่นถ่านอย่างไม่น่าเชื่อ 

เมื่อแวะเที่ยวตลาดและลองชิมอาหารพม่าไปหลายวัน เราสนใจและหลงใหลในวัฒนธรรมอาหารพื้นถิ่นของที่นี่มากขึ้น จึงตัดสินใจลงเรียนทำอาหารพม่า กับกลุ่ม ‘Sa Ba Street Foods’ ซึ่งคำนี้เป็นภาษาพม่า มีความหมายว่า eat please!

เมนูที่ได้ลองทำคือ ผัดคั่วเนื้อ ซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องพริกแกง 

ในตอนแรกเราคิดว่า เครื่องพริกแกงเมนูนี้จะใส่ใบอะไรเยอะแยะ 

ทั้งพริก กระเทียม ขิง ใบแมงลัก ใบผักชีฝรั่ง ใบผักแพร้ว ส้มแขก เมล็ดมาล่า ขมิ้น 

ทั้งหมดถูกนำมาตำให้ละเอียด แล้วผัดกับน้ำมัน โยนเนื้อสับลงไปคั่วให้เนื้อสุก เมื่อได้ที่ขลุกขลิกปรุงรสด้วยเกลืออย่างเดียว 

ได้รสชาติกลมกล่อม แถมยังจัดจ้านด้วยผักและสมุนไพรต่างๆ  

หลังจากเดินทางตามรอยอาหารพม่าติดต่อกันหลายวัน เราบอกได้เลยว่า 

หากเปิดใจให้อาหารพม่า จะพบว่ารสชาติดีและเฮลตี้กว่าที่คิด.