ในชั่วโมงเร่งด่วน ระยะทางเพียงแค่ 2 กิโลเมตร จากสวนจตุจักรไปเซ็นทรัลลาดพร้าวบนถนนพหลโยธิน ใช้เวลานานถึง 1 ชั่วโมง
คิดเป็นอัตราเร็วเฉลี่ย 33 เมตรต่อ 1 นาที ช้ากว่าการเดินเท้าที่มีอัตราเร็วเฉลี่ย 100 เมตรต่อ 1 นาที ถึงสามเท่า
ตัวเลขนี้คงเป็นหลักฐานยืนยันตำแหน่ง ‘เมืองรถติดที่สุดในโลก ปี 2560’ ของกรุงเทพฯ ได้เป็นอย่างดี
“ชินแล้วกับรถติด” โชเฟอร์หนุ่มรถร่วมบริการสาย 39 หันมาคุยกับผมขณะรถจอดนิ่ง “…แต่ก็มีหงุดหงิดนะ ถ้าวันนั้นปวดขี้”
“แล้วพี่ทำไง?” ผมถาม
“ก็ต้องอั้นไว้” โชเฟอร์หนุ่มตอบอย่างยอมจำนน “แล้วกว่าจะขี้อีกที…ก็อีกสี่ห้าวัน”
วันไหนที่ฝนตกหนัก เขาบอกว่าเคยใช้เวลาขับจากต้นสายอนุเสาวรีย์ชัยฯ ไปสุดสายที่รังสิต นานเกือบ 8 ชั่วโมง
หลังคุยกันจนหมดเรื่องคุย รถยังคงจอดนิ่งสนิท ผมผละจากโชเฟอร์แล้วมองออกไปข้างนอกตัวรถ
ภาพตรงหน้า รถยังคงติดแน่นเหมือนเดิม สีแดงจากไฟจราจรและไฟท้ายรถทาบทาใบหน้าคนใช้รถใช้ถนน
ใครบางคนเงยหน้ามองไฟแดงครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงเพื่อภาวนาให้มันเปลี่ยนเป็นสีเขียว
ที่ป้ายรถเมล์ หลายคนยืนรอรถโดยสารที่ยังมาไม่ถึง แต่ถึงมาพื้นที่ในรถก็แน่นเกินกว่าที่จะเข้าไปยืนเบียดเสียด
จะดีหน่อยก็มอเตอร์ไซค์ ที่ยังพอลัดเลาะไปได้ระหว่างช่องว่างแคบๆ ของตัวรถ แต่ก็ไม่วายไปแออัดกันอยู่ที่สี่แยก
คืนนี้ฝนยังคงโปรย รถยังจอดนิ่งไม่ขยับ อีกหลายชีวิตบนท้องถนนยังไม่รู้ว่าจะได้กลับถึงบ้าน…เมื่อไหร่.
