ไวรัสโคโรนา

ภาพของคนไร้บ้านที่ใช้ชีวิตอยู่ริมทางนี้ คงจะเป็นที่คุ้นชินสำหรับผู้ที่เคยสัญจรผ่าน ในย่านที่พวกเขาและเธอพักอาศัยอยู่

ประชาชนบางส่วนเข้ามาใช้พื้นที่ทำกิจกรรมกลางแจ้ง รวมถึงนักกีฬาสเก็ตที่ได้กลับมาซ้อม ณ ที่แห่งนี้อีกครั้ง

“ร้านค้าทุกร้านในตลาดต้องมีแผงพลาสติกวางอยู่ตามหน้าร้าน ใหญ่บ้างเล็กบ้างต่างกันไป”

“ออกมาช่วยแฟนหารายได้ อย่างน้อยก็พอได้ค่าข้าวอ้อมแอ้ม” พี่โรจน์ชายที่แขนขวาพิการจนไม่สามารถใช้งานได้ บอกถึงเหตุผลที่พาสุนัขออกมาหาค่าอาหาร

“เราซื้ออุปกรณ์มาทำเอง ติดเอง ต่อเอง อันนึงไม่ถึงร้อย” เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำรสเด็ดบริเวณสี่แยกหลานหลวงเล่าถึงการปรับตัวครั้งใหม่ หลังหยุดกิจการไปร่วม 2 เดือน

กับคำถามที่ใครหลายคนต่างก็สงสัยในทำนองเดียวกันว่า อีกนานเท่าไหร่เศรษฐกิจถึงจะกลับมาดี..ได้เช่นเดิม

บางทีการกระทำของลุงปทุม ก็อาจเป็นเครื่องพิสูจน์ประโยคที่ว่า “ยิ่งให้ เราจะยิ่งได้”

“จริงอยู่ ข้อความอาจไม่มีเสียง แต่กลับเต็มไปด้วยเสียงความรู้สึกของผู้คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนี้”

“หากผู้คนในสังคมต่างทำหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมายมาอย่างเต็มที่แล้ว คงพอจะนึกออกว่าสังคมนั้นจะเป็นอย่างไร”