“หากลายแทงทรัพย์สมบัติในนิทานมี
สายลมช่วงเช้าคอยพัดเอื่อยเฉื่
น้ำเหนือดินโคลนบริเวณปากอ่
.
เวลานี้ ชาวบ้านในชุมชนคลองบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ และชุมชนละแวกใกล้เคียง
รวมถึงหนุ่มสาวโรงงานที่ว่างเว้
จะมาหาหอยชนิดต่างๆ เพื่อเป็นรายได้เสริม
.
“หาได้ไม่เกินขาย ก็เก็บไว้กิน”
ชายวัยกลางคนที่ซ่อนใบหน้าไว้
“บางทีก็เอาไปต้มแล้วก็กินกับน้ำ
หากวันไหนหาได้มาก เขาก็จะนำไปขายที่ตลาดซึ่งอยู่
ได้กิโลละร้อยยี่สิบบาท ร้อยสามสิบบาทแล้วแต่วัน
“หอยแครงที่นี่จะมีรสชาติหวาน เพราะเป็นดินเลน ต่างจากหอยแครงที่หาได้จากในดิ
ชายวัยกลางคนทิ้งท้ายพร้อมกระชับตระกร้าเก็บหอยที่ผู
ก่อนจะขึ้นเหยียบแผ่นโฟมซึ่
.
จากเช้าถึงเที่ยง แสงแดดยังคงทำหน้าที่ได้อย่
ขณะที่นกกระยางยังคงส่งเสียงร้
.
หากลายแทงทรัพย์สมบัติในนิทานมี
ผืนดินโคลนแห่งนี้ก็คงเป็นสมบั
ต่างกันแค่สมบัตินี้ไม่ใช่สร้
แต่เป็นหอยแครงและหอยตลับ.
