w©rld

ตั้งแต่วลาดิมีร์ ปูติน (Vladimir Putin) ผู้นำรัสเซียบุกโจมตียูเครนเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา

กิจกรรมของผู้ป่วยในสถานพักพิงสำหรับผู้ป่วยจิตเวชและประสาทวิทยาชาย โนโวบิลสกี้ (Novobilski Psycho-Neurological Residential Facility for Men) ในเมืองเคียฟที่เหลืออยู่ไม่กี่อย่างคือการมารวมตัวกันในห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ ฟังเพลง หรือเล่นหมากรุก 

ผู้ป่วยคนหนึ่งกำลังมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)

ห้องสมุดเงียบสงบ ปูด้วยพื้นไม้ขัดมันอบอุ่น มีพรมนุ่มๆ มีผลงานภาพวาดและงานปั้นดินของผู้ป่วยโชว์อยู่ตามมุมต่างๆ ช่วงหลังด้านในประดับประดาด้วยสีเหลืองและฟ้า ซึ่งเป็นสีธงชาติยูเครน ห้องแห่งนี้คงเป็นที่เดียวที่ทำให้พวกเขาลืมเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นข้างนอกรั้ว

กิจกรรมกลางแจ้งอย่างที่เคยทำหายไป อินเตอร์เน็ตภายในอาคารถูกตัดเพื่อป้องกันไม่ให้ข่าวร้ายหลั่งไหลเข้ามากระทบกระเทือนจิตใจผู้ป่วย โทรทัศน์ที่นี่เปิดแต่ช่องสาธารณะยูเครน ซึ่งคอยปลอบประโลมประชาชนเสมอ และให้ความเชื่อมั่นว่าเราจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้

ผู้ป่วยมานั่งรวมตัวกันที่โต๊ะกลางในห้องสมุด (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
บางคนกำลังระบายสี บางคนกำลังเล่นหมากรุกอย่างขะมักเขม้น (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยกำลังหาหนังสือสักเล่มอ่านในห้องสมุดที่ประดับประดาด้วยสีเหลืองและฟ้า สีของธงชาติยูเครน (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)

สถานพักพิงแห่งนี้ตั้งอยู่ทางชานเมืองตะวันตกของเคียฟ ซึ่งจะได้ยินเสียงระเบิดโจมตีเมืองข้างๆ ไม่เว้นแต่ละวัน เช่นเดียวกับวันนี้ (12 มีนาคม) ที่ผู้ป่วยต้องพากันอพยพกันลงไปนอนในบังเกอร์หลบภัยจนกว่าเหตุการณ์จะสงบลงถึงกลับมานอนที่เตียงของใครของมัน 

แม้จะมีผู้ป่วยกว่า 355 ชีวิต เด็กสุด 18 แก่สุด 80 ปี แต่พยาบาลและเจ้าหน้าที่เกินครึ่งอพยพออกจากที่นี่ไปแล้ว มีพยาบาลหญิงคนหนึ่งจากเมืองบูกา (Bucha) ทำงานที่นี่ และไม่มีใครติดต่อเธอได้อีกเลยตั้งแต่ 2 อาทิตย์ก่อน และยังไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นตายร้ายดีอย่างไร

ผู้ป่วยหลายคนกำลังเดินเล่นอยู่บริเวณลานในสถานพักพิง (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยถือรถตักหญ้าเดินในสนามกว้าง (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยคนหนึ่งกำลังวางขนมปังลงในชามในห้องกินข้าว (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)

อัคซานา พาดัลกา (Oksana Padalka) หัวหน้าพยาบาลที่ยังคงทำงานอยู่ในสถานพักพิงแห่งนี้เล่าว่าเธอมักจะไปแอบร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ ก่อนจะแต่งหน้าให้สดใสและเดินออกมายิ้มกว้างๆ ให้กับผู้ป่วย โอบกอดพวกเขา อยู่ข้างๆ พวกเขา และปลอบใจว่าทุกอย่างยังปกติดี

เธอพยายามทำให้กิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยดำเนินไปอย่างราบรื่น แม้ลึกๆ แล้วเธอเองก็หวาดกลัวไม่แพ้กัน แต่ถึงจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน พาดัลกาบอกว่าแค่กินยาสองเม็ดแล้วเข้านอน ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอก็จะหายดี

ไมโกลา ปานาสสิอุค (Mikola Panassiuk) นายแพทย์ประจำที่นี่เล่าว่า ผู้ป่วยคนหนึ่งบอกกับเขาว่า “ฉันยอมตายเพื่อยูเครน” แต่เขาไม่เห็นด้วย เพราะเขาเชื่อว่าผู้ป่วยทุกคนจะ “ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อยูเครน” 

หมอประจำที่นี่เดินออกมาจากบังเกอร์หลบภัย (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ทางเดินทอดยาวในสถานที่พักพิง (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยยืนอยู่บริเวณโถงทางเดิน (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยคนหนึ่งยืนอยู่ริมหน้าต่างหลังจากที่มองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นข้างนอก(Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)
ผู้ป่วยคนหนึ่งเดินเล่นในโถงทางเดิน (Photo : Dimitar DILKOFF / AFP)

อ้างอิง