CoronaVirus

“ทุกๆ อย่างดูเงียบไปผิดหูผิดตา ไม่ว่าบรรยากาศ หรือรายได้ ผู้คนที่เคยเดินกันประปรายช่วงหัวค่ำ เหลือเพียงเงาของความว่างเปล่า ร้านค้าที่เคยเปิดไฟสว่าง ต่างปิดประตูและปิดไฟจนมืดสนิท”

“เจ้าหน้าที่ตำรวจอินเดียกำลังขี่ม้าที่ถูกแต่งแต้มสีสันเป็นรูปเชื้อไวรัสโคโรนา เพื่อแจ้งข้อกำหนดของมาตรการล็อกดาวน์ทั่วประเทศกับประชาชนในรัฐอานธรประเทศ ที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดีย”

ภาพที่เห็นในวันนี้ ผิดไปจากภาพที่เคยเห็นจนชินตา ลานจอดรถที่มีรถยนต์หลากสีสันจอดเบียดกัน กลายเป็นลานคอนกรีตโล่งกว้างกลางกรุง

“ระยะห่างระหว่างบุคคลและสังคมมีความสำคัญมากในการลดการแพร่ระบาดของโรค”

“บางวันขายได้แค่หลักร้อย พอคิดเป็นกำไรมันก็ได้ไม่เท่าไหร่…พี่ก็เห็นอยู่มันไม่มีคน”
พ่อค้าวัยกลางคนในพาหุรัดเล่าถึงสถานการณ์ค้าขายที่เขาเผชิญอยู่ในขณะนี้

สิ่งหนึ่งที่ยังคงเหมือนเดิม คือสีทองของพระศรีรัตนเจดีย์ที่ยังคงส่องสว่างและงดงาม แม้จะมองจากด้านนอกและที่ไกล

“หากไวรัสตัวนี้มันติดต่อทางน้ำลาย ก็น่าจะดีกว่าการที่ลูกค้าจะมาสัมผัสเราโดยตรง”

เพราะหากกองทัพต้องเดินด้วยท้องแล้ว
พี่ๆ ที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ส่งอาหารเหล่านี้ก็คงจะเป็นหน่วยส่งเสบียง 

“ในวิกฤต สิ่งสำคัญที่ทำให้เราผ่านมันไปได้ด้วยดี คือหัวใจดีๆ ที่ส่งให้กัน”