แสงแดดในตอนบ่ายสาม
ส่องลงมายังเบาะที่นั่งคนขั
ปรากฏเป็นคำสั้นๆ ว่า ‘แม่’
.
คำนี้คงเป็นแรงใจรายวันให้กับพี่
ในวันที่เขารู้สึกเหนื่อยล้
เมื่อแหงนหน้ามองคำนี้ ความเหนื่อยล้าที่มีคงจะถูกดู
.
คงเช่นเดียวกับลูกๆ หลายคน
ที่ต้องจากแม่มาเพื่อเผชิญกั
เทศกาลสงกรานต์ปีนี้ โรคโควิด-19 แพร่ระบาด หลายคนไม่สามารถกลับบ้านได้
และหลายคนทำได้เพียงแค่โทรไปหา แล้วบอกแม่ว่า “ลูกสบายดี”
ถึงแม้ข้างในจะรู้สึกตรงกันข้
.
มองในแง่ดี
บางที…การที่เราได้ปล่อยให้
เพราะมันอาจจะทำให้เราเข้าใจว่
ช่วงเวลาที่เราเคยได้อยู่ด้วยกั
มันมีความหมายต่อวันนี้
ที่ต้องไกลห่างมากน้อยเพียงใด.
