ลูกชายคนที่สองบอกว่าจะไปเล่นเบสบอลเลยเอาเงินฉันไปใช้หมดพร้อมบอก “แม่ เดี๋ยวผมจะเล่นเบสบอลให้เก่งๆ แล้วจะพาแม่นั่งเครื่องบินเองนะ”
หึ! อย่าว่าแต่เครื่องบินเลย แค่รถเข็นยังพาขึ้นไม่ได้ หลานยูราต่างหากที่พาฉันขึ้นเครื่องบิน
พัคมักเรเขียนคำบรรยายประกอบภาพเธอในวัยสาวที่ถ่ายรูปคู่กับลูกชายคนรองในชุดนักเบสบอลไว้แบบนั้น
และสำหรับภาพถ่ายคู่กับเจ้าบ่าวในวันแต่งงานก็เป็นแค็ปชั่นที่ตัดพ้อชะตาชีวิตไม่แพ้กัน
“ภาพแต่งงานตอนวัย 20 ปี ฉันแต่งงานกับชงกึน คนที่อินแอแนะนำให้รู้จัก โถ… เด็กสาวผู้น่าสงสาร”
อินแอคือเพื่อนรักผู้ชักนำให้เธอได้รู้จักกับสามี ดังนั้น ในภาพที่พัคมักเรถ่ายคู่กับอินแอจึงมีสาส์นเจ็บๆ ถึงเพื่อนรักที่ด่วนจากโลกนี้ไปล่วงหน้า
“อินแอ รออยู่ข้างบนนั้นไปก่อนนะ เพราะเธอคนเดียวเลย รู้ไหมว่าฉันลำบากแค่ไหน แต่ถึงเธออยู่บนนั้นก็คงอวยพรให้ฉันได้ดิบได้ดีอยู่แน่ๆ ขอบคุณนะ”
ปฏิเสธไม่ได้ว่าความตรงไปตรงมาชนิดปากกับใจอยู่ในตำแหน่งเดียวกันเป๊ะของพัคมักเรคือเสน่ห์ที่ทำให้หนังสือ ฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก อ่านสนุกถึงขั้นวางไม่ลง
พัคมักเร และ คิมยูรา เขียน
ชลภัทร ภัทรฤทธิกุล แปล
สำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์
แม้ในครึ่งแรกของหนังสือที่ว่าด้วยประวัติย่อของชีวิตแต่ละช่วงวัยตั้งแต่เกิดจนแก่ของพัคมักเร เจ้าของร้านอาหารเล็กๆ วัย 71 ปี จะมีเนื้อหาดราม่าเคล้าน้ำตา แต่เพราะเจ้าตัวเป็นคนเขียนเล่าทุกเหตุการณ์ด้วยตัวเอง ชะตากรรมรันทดต่างๆ นานาจึงเรียกรอยยิ้มจากผู้อ่านได้พอๆ กับการเอาใจช่วยในทุกบรรทัด
ความน่ารักของเรื่องราวทวีขึ้นไปอีกเมื่อเนื้อหาดำเนินมาถึงครึ่งหลัง เมื่อพัคมักเรและคิมยูรา หลานสาววัย 27 ปีที่สนิทกับย่าราวกับเพื่อนซี้ สลับกันเขียนบันทึกเล่าเรื่องราวในวันที่ย่าหลานกลายเป็นยูทูบเบอร์ชื่อดังแห่งเกาหลี และโด่งดังในระดับโลกภายใต้ชื่อแอคเคาท์ Korea_Grandma
ปฐมบทของการที่จู่ๆ ยูราหยิบกล้องวิดีโอมาบันทึกชีวิตของย่ามักเรเกิดขึ้นเมื่อครั้งที่เธอต้องการหาหนทางใดก็ได้ที่จะช่วยชะลอการเกิดโรคสมองเสื่อม ไม่ให้คืบคลานเข้ามาสู่ชีวิตของย่าก่อนวัยอันควร หลังจากหมอวินิจฉัยว่าย่ามีโอกาสเป็นโรคนี้เช่นเดียวกับพี่สาวของย่าที่ตอนนี้จำอะไรไม่ได้แล้ว
และเมื่อศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ยูราก็พบว่า “สมองเสื่อมเป็นโรคแห่งความหมาย”
หากรู้สึกว่าการมีอยู่ของตัวเองไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว เซลล์สมองก็จะเริ่มลดจำนวนลง ประสิทธิภาพในการจดจำก็จะค่อยๆ ด้อยลง
ฉะนั้น สมองเสื่อมก็คือโรคทางจิตใจที่ทำให้เซลล์สมองลดลงทีละนิดๆ ความเศร้าแสนทุกข์ทรมานกำลังคืบคลานเข้ามา เพราะมีความคิดที่ว่าตัวฉันไม่มีคุณค่ากับโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว
ยูราจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ย่าในวัย 71 ปี ที่เผชิญความลำบากมาทั้งชีวิต ได้ค้นพบเหตุผลของการมีชีวิตอยู่ต่อไป
ทางออกที่ยูราคิดได้แบบเร็วๆ คือ การพาย่าออกเดินทางท่องเที่ยว โดยเธอเลือกจิ้มจุดหมายปลายทางที่เมืองแคนส์ (Cairnes) ประเทศออสเตรเลีย เพราะมีกิจกรรมมากมายให้ย่าหลานได้ทำร่วมกัน และแม้จะถึงขั้นต้องลาออกจากงาน (เพราะที่ทำงานไม่ให้ลางานด้วยเหตุผล “ลาพักร้อนของหลานกตัญญูเพื่อคุณย่า”) เธอก็ยอม
เพราะยูราบอกกับตัวเองว่าจะปล่อยให้ย่าตายไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด เนื่องจากที่ผ่านมาโลกนี้ช่างใจดำกับย่าของเธอเกินไป ย่าทำงานหนักงกๆ มาทั้งชีวิต ไม่มีเวลาพักจนลืมอายุตัวเอง
“คำพูดที่ว่าถ้าอยากมีชีวิตดีต้องขยัน บากบั่น และอดทนอดกลั้น แต่เอาเข้าจริงแม้เราจะขยันขันแข็งมากแค่ไหน ถ้าชีวิตจะเฮงซวยก็ซวยกันง่ายๆ ชีวิตที่อยากจะให้ดีก็หายไปในชั่วพริบตา” บันทึกนึกถึงย่าของยูราว่าไว้เช่นนั้น
และแล้วการออกเดินทางเพื่อหยุดยั้งโรคสมองเสื่อมก็ไปไกลกว่าที่คิด เมื่อยูราตัดสินใจนำคลิปบันทึกชีวิตธรรมดาๆ ของย่าที่ตอนแรกมีไว้เพื่อแชร์ให้ดูกันเองในกรุ๊ปแชทของครอบครัว อัพโหลดใน YouTube และคอมมูนิตีออนไลน์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวชื่อ ยอแฮ็งเอมีชีดา ทำให้ความเป็นคนธรรมดา ทว่าเปี่ยมด้วยเสน่ห์เฉพาะตัวของย่ามัคเรโดนใจมหาชนเกาหลีเข้าอย่างจัง เพราะมียอดคนดูเกิน 1 ล้านวิว ครองแชมป์คลิปวิดีโอท่องเที่ยวที่มีคนดูสูงสุดประจำปี
หลังจากคลิปท่องเที่ยวออสเตรเลียก็ตามมาด้วยคลิปสอนแต่งหน้าสไตล์ย่ามักเร ที่มีจำนวนคนเข้าชมเกิน 1 ล้านครั้ง จากเดิมมีคนติดตาม 18 คนก็กลายเป็น 1 แสน 8 หมื่นคนภายใน 2 วัน นับแต่นั้นมา ชีวิตของสองย่าหลานก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ทั้งการท่องเที่ยวญี่ปุ่น กระทรวงมหาสมุทรและการประมง เว็บไซต์จองที่พักชื่อดัง ฯลฯ ต่างก็เทียบเชิญให้ทั้งคู่ลัดฟ้าไปถ่ายคลิปท่องเที่ยวทั้งในญี่ปุ่น ฝรั่งเศส สวิตเซอร์แลนด์ ท่องเที่ยวบนเรือสำราญ ฯลฯ
แต่ทั้งหมดก็เทียบไม่ได้กับตั๋วใบพิเศษเมื่อยูทูบเบอร์ย่าหลานมีโอกาสลัดฟ้าไปกระทบไหล่ซีอีโอของ Google และ YouTube ไกลถึงสหรัฐอเมริกา
เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นหากจะบอกว่าเหมือนฝันไปก็ไม่ผิดนัก หลังจากลำบากมาทั้งชีวิตจากการมีคู่ครองที่แสนจะเจ้าชู้ และทิ้งให้พัคมักเรเลี้ยงลูกเองลำพังถึง 3 คน ปากกัดตีนถีบกรำงานหนักแบบไม่เลือกอาชีพมานาน 7 ทศวรรษ ใครจะไปคิดว่าแค่ใช้ชีวิตแบบที่เคยเป็น คือ จริงใจ ตรงไปตรงมา และเด๋อด๋าหน่อยๆ จะกลายเป็นเสน่ห์ของคลิปยูทูบ Korea_Grandma ที่ทำให้ชีวิตพลิกผันราวกับการกลับด้านไข่เจียว
และแม้ยูราจะออกตัวว่า “ชีวิตที่พลิกผันของคุณพัคมักเรน่ะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะฉันช่วยพยุงอยู่ด้านหลัง แต่เป็นเพราะปาฏิหาริย์ที่เริ่มต้นจากความกล้าของย่า คนที่กล้าก้าวเท้าลงไปในน้ำทะเลด้วยตัวเอง”
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหากไม่ใช่เพราะพลังของความรักความห่วงใจจากหลานสาวคนนี้ที่ต้องการหาวิธีป้องกันการเกิดโรคสมองเสื่อมไม่ให้มากล้ำกรายย่าผู้เป็นที่รัก ย่ามักเรเองก็คงไม่อาจนึกถึงประโยค “ฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก” เช่นกัน
ว่าแต่อะไรคือเหตุผลที่เราอยากให้คุณลองหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่าน ในเมื่อไม่ใช่ทุกคนจะเป็นยูทูบเบอร์ได้ ไม่ใช่ทุกคนที่มีลูกหลานแสนดีมาคอยเอาอกเอาใจ ทำไมจะต้องมาเห็นชีวิตสุขสบายเหมือนถูกหวยของคนอื่นให้ต้องอิจฉาเล่น
เพราะต่อให้คุณไม่อยากมีอายุยืนยาว แต่งานวิจัยของหลายสถาบันชี้ชัดว่าอีกไม่เกิน 10 ปีจากนี้ไป มนุษยชาติจะมีอายุขัยที่ยืนยาวขึ้น อายุเฉลี่ยของคนในตอนนั้นจะอยู่ที่ 100 ปีได้อย่างสบายๆ เพราะเทคโนโลยีการแพทย์ที่ทันสมัย รวมทั้งเทรนด์สุขภาพที่ช่วยชะลอวัย ทำให้คนเรามีสุขภาพที่ดีขึ้น
เมื่อถึงเวลานั้น หากมนุษย์รุ่นใหม่ผู้มีอายุยืนยาวไม่รู้ว่าจะจัดการกับโมงยามที่เหลืออยู่อย่างไรให้มีความสุข เวลาอีก 20-30 ปีที่ได้มามากกว่าคนรุ่นก่อนก็แทบจะกลายเป็นฝันร้าย ดังนั้น นอกจากการวางแผนทางการเงินให้มีรายได้ใช้จ่ายเพียงพอหลังเกษียณแล้ว การจัดการทางใจก็สำคัญไม่แพ้กัน
ตัวอย่างการมองโลกของย่ามักเรจึงน่าจะกระตุ้นแรงบันดาลใจให้ใครหลายคนอยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่า สนุกกับการเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ และไม่เกลียดกลัวตัวเลขแห่งวัยที่เพิ่มขึ้น เพราะแม้แต่ ซุนดาร์ พิไช (Sundar Pichai) ผู้บริหารของกูเกิลยังเอ่ยปากบอกกับย่ามักเรเองว่า เรื่องราวของย่าเป็นเรื่องราวแห่งแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่กว่าของใครๆ ที่เขาเคยพบมา
“บอกมาขนาดนี้แล้ว ก็ต้องใช้ชีวิตให้สนุกกว่าเดิมอีกมากๆ เลยสิ พวกเธอก็คิดค้นเทคโนโลยีออกมาเยอะๆ นะ ส่วนฉันจะใช้ชีวิตให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยก็แล้วกัน” นี่สิ พัคมักเร!
ฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก
พัคมักเร และ คิมยูรา เขียน
ชลภัทร ภัทรฤทธิกุล แปล
สำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์
