ป้ายหน้าโรงหนังสแตนด์อโลนกับอดีตที่ยังคงฉายอยู่

เมื่อลองเดินเข้าไปสำรวจ ก็พบกับโรงหนังพระโขนงรามาที่ปิดกิจการมานานจนด้านล่างกลายเป็นที่วางของระเกะระเกะ

ส่วนภายในยังมีกลิ่นอายของโรงภาพ4ยนตร์เก่าที่มีความคลาสสิกอยู่จางๆ

เมื่อเดินกลับออกมาทางเดิมก็เจอกับป้ายโรงหนังลอนดอนฝั่งตรงกันข้าม ที่มีสภาพเก่าไม่ต่างกัน

ส่วนอาคารโรงหนังได้ถูกทุบทิ้งไปนานแล้วเพื่อสร้างเป็นคอนโดที่อยู่อาศัยแทน

โรงหนังแสตนด์อโลนบางแห่งเหลือเพียงแค่ป้ายชื่อ

แต่บางแห่ง ตัวอาคารเก่ายังยืนตระหง่านราวกับหลุดมาจากโลกในอดีต

เมื่อวัฒนธรรมการดูหนังของผู้คนเปลี่ยนไป

จึงส่งผลให้รูปแบบของโรงภาพยนตร์นั้นเปลี่ยนตาม

และวันนี้เราแทบจะดูหนังจากที่ไหนก็ได้บนโลกใบนี้

ทำให้นึกถึงคำว่า ‘ฉายวันนี้’ ที่ติดไว้จนลืม บริเวณด้านหน้าทางเข้าโรงหนังเก่าที่เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่

บางทีมันอาจไม่ได้หมายถึง ‘ภาพยนตร์’ 

แต่อาจจะกำลังหมายถึง ‘อดีต’ ของโรงหนังแสตนด์อโลน

ที่กำลังฉายชัดอยู่ในความทรงจำของผู้คน…ที่ยังคงคิดถึงมัน