กินง่าย อยู่ง่าย ใช้ชีวิตบนรถสามล้อที่เปรียบเสมือนบ้าน
คือวิถีนักปั่นสามล้อในย่านท่าน้ำนนท์ที่ผมสังเกตเห็น ก่อนจะนั่งลงบนฟุตบาตใกล้ที่รวมตัวของสามล้อถีบ
คุณลุงคนหนึ่งเรียกผมให้ขึ้นนั่งบนรถ แต่ผมเลือกปฏิเสธ แล้วขอยืนคุยกับคุณลุงแทน
“เวลาว่างลุงทำอะไร”
ลุงมองหน้าผมแล้วตอบว่า “แล้วแต่วันนะ ส่วนใหญ่ก็…”
แล้วก็ชี้ไปยังเพื่อนนักปั่นหลายคนที่จอดอยู่ใกล้ๆ กัน พร้อมชวนผมมองสำรวจ และหาคำตอบด้วยตัวเอง
ผมเห็นพี่ๆ นักปั่นสามล้อนั่งเล่นรอผู้โดยสารอยู่บนรถแต่ละคนมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันไป
ลุงคนหนึ่งกำลังนั่งมวนบุหรี่และยกขึ้นสูบอย่างสบายใจ
พี่ผู้ชายอีกคนกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ ไม่แน่ใจว่าเขาดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์ หรือคุยแชท
ในขณะที่บางคนนั่งผ่อนคลายจิบน้ำหลังเพิ่งเข้าจอด
ผมใช้เวลาตลอดวัน พูดคุยกับเหล่าสิงห์นักปั่นแห่งท่าน้ำนนท์ ในช่วงที่พวกเขากำลังเอนกายพักขา ทำให้รู้ว่าหลายคนไม่ใช่คนเมืองนนท์ แต่เดินทางมาจากหลายถิ่นฐานทั่วไทย
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมาจากจังหวัดไหนคงไม่สำคัญ เพราะพวกเขามีจุดประสงค์เดียว
คืออนุรักษ์สามล้อถีบไว้อยู่คู่กับคนไทยไปจนถึงรุ่นลูกและหลาน
