Editor’s Dose
คำวินิจฉัยที่สอง ฟันชุดที่สาม นกไร้ขา ความทรงจำที่กระจัดกระจาย ขอให้เราได้วินิจฉัยหนทางดุ่มเดินต่อไปอยู่เรื่อยๆ
ย้อนมองการงานในช่วงหนึ่งปีกว่าที่ผ่านมา ย้อนกลับไปอ่าน tagline ของ becommon ที่ว่า “เพื่อ ‘เรียนรู้’ เพื่อ ‘เข้าใจ’ เพื่อเป็น ‘ตัวเองในฉบับที่ดีขึ้น’” ผมหวังว่าชีวิตของตัวเองจะได้พานพบความรู้ เรื่องเล่า และเรื่องราวอันหลากหลายในหนทางข้างเช่นเดียวกัน
7 min read
เราคือโลก หากใครถามว่าเหตุใดผมจึงร้องไห้ ผมคงทำได้แค่ตอบกลับไปว่านั่นก็เพราะคุณไม่ร้อง
บางครั้งเราก็ต่างใช้ชีวิตกันเช่นนี้ …ปลอบประโลมตัวเองว่าจะมีใครสักคนนำความเปลี่ยนแปลงมาให้ เสแสร้งและแสดง ขณะบางคนซื้อเพียง ‘หุ้นลม’ โดยไม่ลงแรงใดๆ และหลายครั้งที่เราหลงลืมไปว่าเราต่างเป็นส่วนหนึ่งของโลกทั้งใบพอๆ กัน
7 min read
คุณจะจดจำช่วงเวลานี้แบบไหน เมื่อสำหรับบางคน พรุ่งนี้อาจไม่เคยมาถึง
คุณจะจดจำช่วงเวลานี้แบบไหน เมื่อสำหรับบางคน พรุ่งนี้อาจไม่เคยมาถึง
‘Freewriting’ ถึงบูดาเปสต์ ลองนั่งลงเขียนแบบอิสระ พาตัวเองดุ่มเดิมไปตามจิตใต้สำนึกดูสักครั้ง
ทำความรู้จักวิธีการเขียนแบบ Freewriting การเขียนที่ไม่ได้ให้ค่ากับตัวงานเขียนที่เสร็จสิ้น แต่โฟกัสกับกระบวนการขณะเขียนที่ผู้เขียนจดจ่ออยู่กับการจรดปากกา หรือเคาะแป้นพิมพ์โดยไม่หยุดพัก
เพราะยาวนานเกินไป จนไม่แน่ใจว่านี่คือร่วงหล่น หรือการโบยบิน
การหลอกตัวเองว่าการร่วงหล่นคือการโบยบิน โดยไม่เคยตั้งคำถามว่าเมื่อไหร่เราจะตกกระแทกพื้น มีใครคอยรองรับอยู่ข้างล่างบ้างหรือไม่ หรือกระทั่งการอิกนอร์ไม่สนใจ ว่าใครกันแน่ที่ผลักเราลงมา ไม่เคยช่วยอะไร
8 min read
ก้อนหิน สะพาน และส่วนโค้งที่มองไม่เห็น นิยายชีวิตของคุณเป็นแบบไหน?
ในศาสตร์ของการประพันธ์ หรือกระทั่งการทำงานศิลปะ มีสำนวนหนึ่งที่น่าสนใจ คือ ‘gild the lily’ ที่แปลตรงตัวได้ว่า ‘ฉาบทองบนดอกลิลลี่’ หรือถ้าพยายามอธิบายให้เข้าใจง่ายอีกที มันก็คือ ‘การยกระดับสิ่งที่งดงามอยู่แล้วให้งดงามยิ่งขึ้น’
8 min read
ฟิสิกส์ควอนตัมบอกว่า ในทางทฤษฎี ไม่มีสิ่งใดเป็นความว่างเปล่า …แด่นักต่อสู้ผู้ทำให้ดินแดนนี้ไม่ว่างเปล่า
เพียงแค่เรามองไม่เห็นอะไรเลยสักอย่างไม่ได้หมายความว่าพื้นที่นั้นๆ ว่างเปล่า เพราะอย่างน้อยสิ่งที่ดำรงอยู่คือ ‘พื้นที่’
7 min read
อุบัติเหตุอุบัติซ้ำเป็นนิรันดร์… ระยะเวลาในการรักษา ไม่อาจคำนวณออกมาเป็นตัวเลข
ชีวิตนั้นบางทีไม่ใช่เพื่ออนาคต แต่เพื่อที่ในท้ายที่สุด ห้วงเวลาปัจจุบันจะกลายเป็นอดีตของอนาคตที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อ ไม่ว่ามันจะสวยสดหรืออัปลักษณ์ เพื่อจะได้เล่าให้ตัวเองฟังได้อย่างไม่รู้จบ
ผมบอกใครต่อใครว่าผมเป็นฮิปปี้… พอได้หรือยังกับการเป็น ‘มนุษย์’ ที่ต้องแหงนหน้ามองไปข้างบนอยู่เสมอ
A living ที่เป็นคำนามแปลว่า ‘การดำรงชีพ’ มาจาก live ที่เป็นคำกริยาแปลว่า ‘มีชีวิตอยู่’ ราวกับว่าการมีชีวิตไม่อาจแยกขาดจากคำจำกัดความตัวเองด้วยหน้าที่การงาน ราวกับว่ามันคือส่วนหนึ่งในคุณค่าและนิยามของการเป็นมนุษย์
6 min read