Common Question

การเอ่ยคำขอโทษ (จากใจ) ไม่ใช่เพียงเป็นการโหยหาการให้อภัยจากใครสักคน แต่มันยังเป็นการแสดงหลักฐานของการสำนึกผิด ยอมจำนนในความบกพร่องของการเป็นมนุษย์ และอาจเป็นหมุดหมายของการยอมรับที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดเหล่านั้น

มนุษย์ดีงามหรือร้ายกาจ หากปราศจากกฏเกณฑ์และเป็นอิสระอย่างเต็มที่ โลกนี้จะเปลี่ยนไปอย่างไร

มนุษย์ไม่ได้เป็นพหูสูตตั้งแต่เกิด เราต่างเรียนรู้จากความผิดพลาด และเติบโตขึ้นจากบาดแผลของความไร้เดียงสา เราต่างเดินไปข้างหน้า ขณะที่ความผิดพลาดข้างหลังก็เป็นสิ่งที่ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขเยียวยา

ความเท่าเทียมที่เกิดขึ้นในสังคมมีอะไรบ้าง แล้วความไม่เท่าเทียมสำหรับคุณหมายความว่าอย่างไร 

ถ้อยคำและมโนภาพผูกติดกันอย่างไม่อาจแยกขาด เมื่อเรามีถ้อยคำสำหรับบางสิ่ง การวาดภาพในหัวขึ้นก็เป็นเรื่องง่าย

“เมื่อเลยผ่านจุดหนึ่งมาแล้ว มันจะไม่มีหนทางให้ย้อนกลับอีกต่อไป เราจึงจำต้องไปให้ถึงเป้าหมายข้างหน้า”

เพราะมีเวลาอยู่บนโลกนี้อย่างจำกัด จึงทำให้มนุษย์แสวงหาเป้าหมาย เพื่อใช้ชีวิตอันมีค่าอย่างไม่นึกกลับมาเสียดายทีหลัง 

กระบวนการเผชิญหน้ากับปิศาจในใจคือความกล้า ซึ่งช่วยยืนยันว่านอกจากในตัวเราจะมีเสียงแห่งปิศาจ มันก็ยังมีเสียงของนางฟ้า ผู้คอยบอกให้เราเอาชนะความคิดแง่ลบในจิตใจแอบซ่อนอยู่ข้างใน

เหนื่อยหน่ายขนาดไหนกับ ‘งาน’ ที่ทำอยู่?